De afgelopen maanden heb ik met plezier een kundig voormalig vluchtelinge naar een nieuwe functie als HR medewerker begeleid. Op haar niveau, HBO+. Ik deel graag mijn ervaringen.

Het was voor haar zoeken naar mijn achterliggende reden. Wat deed ik precies en waarom deed ik dat voor haar? Was ik een soort Repelsteeltje die later voor het goud gesponnen stro een wederdienst zou komen vragen? Hele terechte vragen, want waarom zou iemand ineens veel moeite voor jou doen?

Nu heb ik eerder ruim 600 cv’s gelezen als human resources manager, toen we een bedrijf in Ierland oprichtten met 100+ mensen. De juiste mens, het juiste talent op de juiste plek is mooi om te zien. Een ding heb ik altijd gedaan: minutieus lezen van een cv en een goed beeld vormen van degene met wie je te maken hebt. Dit levert de onbekende talenten op, die je in je bedrijf nodig hebt. Onvermoede talenten: daarvoor moet je altijd tussen de regels van een cv lezen.

Julia’s cv gaf me hoofdbrekens. Van dit cv in combinatie met de mens die ik zag, snapte ik geen jota. Een MBO cv voor iemand die ik als HBO’er of academicus ervoer.

Puzzeltocht Een

Ik zal u mijn puzzeltocht besparen. Lang verhaal kort: in de kleine lettertjes onderaan dit cv stond het antwoord. Ergens weggemoffeld aan het einde stond: een van de mededirecteuren van een privékliniek voor urologie in het land van herkomst.

Een kundig iemand met HBO+ of academisch niveau aan de start van haar carrière, die vervolgens na een verleden als vluchteling en na de inburgering in Nederland als medewerker linnenkamer bij een zorginstelling aan de slag gaat.

Een succesverhaal

Voelt u ‘em? Dat typeert iemand. Dat zijn de pareltjes die je in je bedrijf of organisatie wilt hebben. Mensen die, op zijn Rotterdams gezegd, de handen uit de mouwen steken.

Wat niet anders kan aanvoelen dan als een statusverlies, in een nieuw land met hard werken in een nieuwe start te lijf gaan. Ik heb daar respect voor.

Puzzeltocht Twee

Waarom was zij met haar werkervaring en werkhouding op MBO-niveau blijven steken bij een zorginstelling? Dat was de volgende puzzeltocht.

Het was een combinatie:
1. de crisis in de zorginstelling waar zij werkte;

2. Als je als HBO+’er leiding krijgt of samenwerkt met collega´s die lager geschoold zijn, kan er frictie ontstaan. Door die frictie kan je loopbaan stagneren;
Let wel: ik heb respect voor iedereen en ken mensen met of zonder MBO-diploma waar ik net zoveel respect voor heb.

3. Julia’s Nederlandse taal was ook op MBO-niveau blijven steken, zonder dat ze dat zelf door had;

4. En als laatste: Julia wist niet beter.
Ze dacht dat ze zich moest aanpassen aan Nederland, dat alles hier zo anders was dan in haar land. Maar de realiteit was dat ze zich allang had aangepast aan Nederland en goed ook, maar heel hard werkte om zichzelf steeds verder aan te passen aan het MBO-niveau van haar functie.

Een tijdelijk project en lerares Nederlands

Ik heb twee dingen voor haar gedaan:
1. Een tijdelijk project geboden: zij heeft mijn hele relatiebestand doorgenomen. Ieder van uw LinkedIn profiel heeft zij voorbij zien komen. Zij heeft functies leren kennen, mensen leren kennen, loopbanen van mensen bekeken en mogelijkheden in functies gezien. Ondertussen heeft zij mij met het actualiseren van Priorities’ relatiebestand erg geholpen.

2. Haar heb ik aangegeven: “Zonder vlekkeloos Nederlands gaat het niet lukken. Aan de bak, Juul!” Nederlands vlekkeloos leren. Met een meedogenloze rode pen ben ik door ieder berichtje dat ze me stuurde gegaan. Net zo meedogenloos als tijdens mijn opleiding tot advocaat bij mij gebeurde.
Haar Nederlands is nog net niet impeccable, maar daar komen we wel.

Gisteren is ze aangenomen. Vandaag is ze begonnen.

Gisteren is ze aangenomen. Op HBO+niveau in de functie die ze ambieerde.
Ik ben trots op haar en ben blij en trots dat het gelukt is.
Ik weet ook dat degene die haar heeft aangenomen deze gouden greep toekomt.

Waarom deed ik dit voor haar? Mijn kant van het verhaal of ben ik Repelsteeltje?

Het werkt nog steeds zo, dat we denken dat iemand minder capabel is, als de ander de taal niet vlekkeloos beheerst. Als jong kind in een expat-gezin woonden mijn zus en ik met onze ouders in Saoedi-Arabië, Iran en Sierra Leone. Het overkwam ons meer dan eens dat we de taal niet spraken van het land waar we naar school moesten. Later maakte ik het mee in Frankrijk als postdoctorale rechtenstudent. Ik ben vaak gehouden voor wie of wat ik niet was.

Door schade en schande wijs worden, gaf mij ook een bonus. Ik heb een open blik kunnen ontwikkelen. Open naar iemand kunnen kijken en in rust en geduld naar iemand luisteren. Deze houding en oprechte interesse is een uitnodiging aan de ander om zichzelf te zijn.

Door schade en schande wijs geworden, kan ik er bovendien slecht tegen als ik een mismatch zie, zoals in Julia’s geval. Dat wil ik oplossen.

Vlekkeloos Nederlands: aan de bak!

In de Volkskrant van 5 juli 2019 staat eenzelfde soort verhaal: een project voor statushouders.
Het verhaal van een Syrische ingenieur die bejaardenverzorger in opleiding is voor demente bejaarden.

Ik heb de volgende vier aanbevelingen, die ik graag met u deel:

Voor de statushouders

1. Aan de bak! Vlekkeloos Nederlands leren!

Daarnaast jezelf vertrouwd maken met de Nederlandse cultuur op veel diverse plekken. Een bejaardenhuis in Limburg is anders dan een bejaardentehuis in Zuid-Holland of in Drenthe. Iedere provincie heeft zijn mooie eigenheid.
Zorg dat je leert. Als je uitgeleerd bent, ga actief op zoek naar de volgende stap en hou zelf de regie op je loopbaan. Leg de lat hoog en neem een voorbeeld aan Prinses Maxima.
Weliswaar met hulp van velen, heeft zij hetzelfde gedaan als wat jullie kunnen bereiken!

Voor gemeente, human resources en management

2. Aan de bak! Zorg dat mensen op de juiste positie komen!
Zie het werken voor een Syrische mannelijke ingenieur in een bejaardentehuis als tussenstap: de stap om de taal te leren en de Nederlandse cultuur te leren kennen.

Daarna begint het echte werk voor de gemeente, human resources of management pas: iemand op de juiste positie krijgen!
Want eerlijk, mijn vader was ingenieur. Mijn vader als verzorger in een bejaardentehuis voor mensen met dementie?? Ik probeer het beeld op te roepen, maar dat lukt me niet goed.

Voor ons allemaal:

3. Kijk naar wie je voor je hebt! Doe dat vlekkeloos, zonder vooroordeel!

4. Verdiept u zich eens in statusverlies en statusangst. Het maakt ons milder en geeft richting in het verhardende debat in Nederland.
Alain de Botton schreef een prachtig boek over statusangst.

In ‘Statusangst’ onderzoekt Alain de Botton een verschijnsel waarmee iedereen in de westerse wereld op de een of andere manier te maken krijgt. Een gebrek aan waardering van onze medemens, een te grote afhankelijkheid van de mening van anderen; het zijn allemaal factoren die ons het gevoel kunnen geven tekort te schieten.

In een samenleving waarin onze waarde wordt afgemeten aan onze materiële wapenfeiten en ons maatschappelijk aanzien, zijn we ons pijnlijk bewust van de noodzaak om te presteren. Statusangst is de prijs die we betalen voor de erkenning van dit voor iedereen zichtbare verschil tussen een succesvol en een onsuccesvol leven.

Ieder mens komt respect toe

Ieder mens komt respect toe. Ieder mens telt en is belangrijk. Ook mensen die van onderop hun weg moeten vinden in een nieuwe maatschappij, om vervolgens via loonbelasting een steeds grotere bijdrage aan Nederland te kunnen leveren.

Core business

Julia aan de slag en ik kan weer door met mijn core business.

Work hard. Learn the language | Work hard. Have an open view. Sandra Kruijt

Wilt u zich aanmelden voor nieuwsbrief, Sandra Blog, het Ebook 9 Werkende Oplossingen voor Werkdruk downloaden of een gesprek aanvragen? Klik op onderstaande link en meld u gemakkelijk aan via de interactieve links onder Priorities at Work Programma. Priorities Infographic met link nieuwsbrief

Testimonial Drs. I. (Ilana) Spuesens-Hoefnagel (Hoofd Psychosociale Zorg, Klinisch psycholoog BIG) – Ikazia Ziekenhuis

De werkdruk was langdurig hoog. De combinatie van interne en externe factoren maakten dat ik opnieuw onderuit dreigde te gaan.

Ik vond het heel bijzonder om te merken hoe Sandra door goed te kijken en te luisteren in een korte tijd een organisatie, werkprocessen en een individu kan analyseren om in een zeer kort tijd processen vlot te trekken, gebruik makend van de sterke kanten van een persoon en rekening houdend met diens uitdagingen. Ik gun iedereen het Priorities at Work Programma!