Een nieuw rapport: de arbeidsparticipatie vrouwen moet omhoog. Ze zetten in op gezinsbeleid. Kindvriendelijk gezinsbeleid. Ze hebben ingezet op vaders die in deeltijd werken en vaders voor wie dat lastig is. Ze hebben ingezet op een cursus voor ouders ‘conflicthantering’, ter preventie van echtscheiding omdat kinderen daarvan zoveel schade ondervinden.
Ze hebben ingezet op Centra voor jeugd en gezin waar ouders met opvoedingsvragen terecht kunnen. In iedere gemeente is er een. Ze hebben ingezet … en de rest heb ik nog niet gelezen, vind ik wel dat ik moet lezen, maar heb ik helemaal nog geen zin in. Taskforce Deeltijd+, hulde, ik ben gek op Pia Dijkstra, altijd al geweest en ik weet daarom zeker dat zij en haar Taskforce heel goed werk hebben gedaan. En toch krijg ik er een kriebelig gevoel bij.
Het is overheidsbeleid waar wij aan ten prooi gaan vallen. De overheid heeft handjes nodig om het personeelstekort dat over een tijdje verwacht wordt op te lossen.
Ik kan er geen grappig stukje voor bedenken, wil niet onderuit halen waar mensen hard aan gewerkt hebben. Ik wil aanvullen en goede initiatieven versterken. Maar het moet ook gezegd: doe gewoon wat je hart je ingeeft. Balans werk en privé en levensgeluk: daar draait het om. Heb je meer tijd nodig voor het ene om gelukkiger te zijn: doe het. Laat iedereen maar praten en anders denken: doe wat je zelf nodig hebt.
Krijg je het thuis niet op de rit, zit je bijna als een overspannen kasplantje op de bank, met hartritmestoornissen of met grote wallen onder je ogen van de slapeloze nachten: doe gewoon wat je wil doen, wat je nodig hebt, wat jouw omgeving nodig heeft en waar jijzelf gelukkig van wordt. Heb je geld nodig voor je hypotheek: werken maar. Heb je tijd nodig om met je kinderen door te brengen: doe het maar. Heb je tijd nodig om je huwelijk te redden: werk vooral een stapje minder, neem de tijd om af te stemmen en om samen door een deur te kunnen.
Ga niet eerst harder werken om vervolgens een door de overheid gesubsidieerde workshop echtscheidingspreventie te doen. ‘Work in tune with life’: dat is namelijk een andere overheidscampagne, vanuit EU-verband.
Bespreek met je partner ieder jaar, net als bij de jaarlijkse functioneringsgesprekken in je werk, ‘hoe gaat het en hoe gaan we het aanpakken het komende jaar’. Wat hebben we nodig, wat hebben onze kinderen nodig? Laat vooral niet het Centrum voor jeugd en gezin je daarover adviseren. Je weet het zelf.
En last but not least: laat je vooral niet onzeker maken. Je weet zelf wel wat je nodig hebt. Geen enkele overheidscampagne kan jou vertellen wat je zelf in je hart al weet.
Wilt u nu nog op rijtje wat ik vind?
- work in tune with life
- soms zijn er life events waardoor je helaas niet kunt werken of minder moet werken
- werken en kinderen: bereken de realiteit. Wees realistisch, weet waar je het over hebt, bereken de grote en de kleine taken en bereken hoeveel tijd er over blijft om te werken of hoeveel tijd je tekort komt waardoor je niet kunt werken. Dat heb je nodig. Hoeveel uren werk kosten jouw kinderen? Bereken het gewoon. Die uren kun je niet aan je werk besteden. Houden van je kinderen kost geen tijd, maar zorgen voor wel.
- hak de uitkomst van die berekening in tweeën: ieder van de ouders doet de helft en zorgt zelf dat zijn/haar werkgever daarmee instemt. Als dat niet de verdeling in jouw relatie is, laat je in baar goud betalen voor de uren dat jij het thuis regelt.
- hou rekening met (verschillen tussen) mannen en vrouwen, hun werkhouding en hun werkwijze, maar laat het nooit een excuus zijn voor verandering.
- word je kattig, kribbig, agressief, afwezig of lijkt je huis op een dumpplaats van je werkstress: hou op met dat vele werken.
- bespreek ieder jaar met je partner hoe je het de komende tijd gaat aanpakken. Niemand die zegt dat je vanaf dit moment altijd zoveel uur moet werken. Op je werk bespreek je ook ieder jaar en stel je bij: wat zijn je ambities, wat wil je bereiken, wat heb je nodig? Jij, je partner en jullie kinderen. Hou je afspraken flexibel, stel ze bij, ieder jaar weer. Ze zijn niet ‘cast in stone’.
- Laat je zien als vrouw. Wie ben je, waar sta je voor, wat denk je. Geniet van de mannen om je heen en hun kwaliteiten. Lach om de verschillen en leer ervan.
- Doe zeker niet wat anderen vinden dat jij moet gaan doen. Doe wat je zelf vindt dat je moet doen.
- Wees je als stel ervan bewust dat er veel onderzoeksgeld gemoeid is met onderzoeken naar burn-out, depressiepreventie, vermoeide veertigers en vijftigers, stress en hartklachten etc. Weet dat dit mogelijke gevolgen van hard werken zijn. Weet dat een gezin (en werk) heel hard werken is. Weet dat de gevolgen van onbalans in werk en privé zaken zijn als ziekteverzuim, grijs verzuim, psychisch verzuim, burn-out, overbelaste collega’s, ontevreden klanten, ruzie thuis, echtscheiding, verwaarloosde kinderen, emotioneel verwaarloosde kinderen, ongezonde levensstijl en vereenzaming. En stuur daarop.
- Werk eens wat minder met zijn allen. De boodschap dat we met zijn allen meer moeten werken, is niet het hele verhaal. Het hele verhaal is jouw geluk, jouw gezondheid, dat van de mensen van wie je houdt en voor wie je verantwoordelijk bent. It’s your life.
Misschien schrijf ik deze week over het ‘Keurige meisjes syndroom’. Dat de meisjes altijd doen wat ze opgedragen wordt en dat vrouwen als ze ouder worden dat nog steeds doen. Misschien schrijf ik over de ‘Pappadagstappers’. Die vrolijke vaders die achter de kinderwagen aanhippen op hun vrolijke pappadagstappers. En als ik er geen zin in heb, doe ik het niet. Dan laat ik de zon op mijn bol schijnen deze week.
Oh ja. Wij zijn ondernemer (sinds 1999) en ondernemer/ZZP’er (sinds 2001), hebben twee kinderen (11 en 9), werken soms meer soms minder, afhankelijk van life events en het zakelijke succes wat daar wel of niet bij kan, hebben fotografie, koken en schrijven als hobby, hebben alle mogelijke verdelingen van arbeid en zorg gedaan, blijven dat ieder jaar bijstellen en weer anders doen en besteden veel tijd en zorg aan ons gezin.
Work hard. Live balanced. Sandra Kruijt
http://www.rijksoverheid.nl/nieuws/2010/08/27/arbeidsparticipatie-vrouwen-omhoog.html
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/gezin-werk-en-opvoeden
Zeker een stuk voor het begin van het (school-) jaar! De zorgstaat wil gewoon blijven verzorgen en bezorgen en mijns inziens misschien wel te weinig preventief bezig (twijfelen we met zijn allen te veel over ons eigen kunnen?). Precies wat je zegt een andere aanpak. Als een ieder nu gewoon wat beter naar zichzelf zou luisteren en blijft communiceren en delen, dat blijkt tot op heden een bijzondere taak. Wel zo enerverend. Mooi Sandra!