‘In welke agenda versnelling sta jij?’ Dat zou best een logische vraag kunnen zijn die we tegenwoordig aan elkaar kunnen stellen. Dan kun je daar namelijk rekening mee houden.
Je hebt bijvoorbeeld de laagste versnelling. Dat zijn de mensen die als het net kerst is geweest al weer plannen maken voor volgend jaar kerst. Dan hebben ze namelijk alle tijd om de gemaakte afspraak met een ganzenveer in hun agenda te schrijven.
Ze hebben alle tijd voor het inplannen van de paar dingen die in hun agenda staan, nemen daar alle tijd voor en nemen ruimschoots de tijd voor de voorpret en napret. Dat zijn de fijne mensen. Tijd te over en ook veel tijd voor jou en je beslommeringen. Dat zijn de mensen tot wie je je kunt wenden als de nood aan de man komt en/of jijzelf special care nodig hebt. Dat zijn de fijnste mensen onder ons om mee om te gaan. Je wordt acuut zen, yin en yang, peace, love en zulu als je bij ze bent.
Het lastige is wel met deze mensen dat jijzelf waarschijnlijk niet in die lage versnelling staat en dus met totaal andere dingen bezig bent als zij ruimschoots de tijd willen nemen om kerst volgend jaar te bespreken.
Voor deze mensen stel ik voor een agendaversnelling 1-12 te introduceren. Dat correspondeert met het aantal maanden en zo kun je op vriendelijke doch indringende wijze duidelijk maken, dat jij voorlopig nog met maand een tot en met elf bezig moet zijn, voordat je over kunt gaan tot maand twaalf. Dan kun je uitleggen, dat je soms veel tijd hebt en soms wat drukker bent. En dat je nu bijvoorbeeld in versnelling nummer 1 staat (of 12, daar moet ik eigenlijk nog beter over nadenken maar daar heb ik nu geen tijd voor). Dat is dus dat je een maand vooruit kunt plannen, denken en doen.
Voor de drukkere categorie mens onder ons, stel ik voor agenda versnelling nummer 1-52 te introduceren. Dan plan je op wekelijkse basis. Een week vooruit kun je nog net overzien, maar gekker moet het niet worden. Dan is die agenda (lees: dat hoofd) zo vol dat er nog geen pluisje meer bijkan. Net dat ene cadeautje voor dat tussen de bedrijven door geschoven feestje kan je balans helemaal doen omslaan in totale chaos. Dat je net van voren niet meer wat je van achteren aan het doen bent. Dat zijn de mensen die ‘wild’ uit hun ogen kijken.
En dan heb je natuurlijk de aparte groep mensen bij wie de versnelling 1-365 beter past. Die hebben zo’n drukke agenda dat ze op de dag zelf moeten kijken hoe de dag eruit ziet en hebben volstrekt geen tijd om te kijken hoe de volgende eruit komt te zien. Van tijd tot tijd zijn we allemaal zulke mensen natuurlijk, maar de grap komt helemaal goed te voorschijn als je een meerpersoonshuishouden hebt en er ineens twee volwassenen en een x-aantal kinderen zijn, die ieder een eigen agenda hebben met bijpassende versnelling 365. Dan gaan die agenda’s met elkaar ruzie maken en dat wordt een redelijk giftige gaswolk die ontstaat. Licht ontvlambaar. Doet me denken aan zo’n truck op de snelweg met zo’n vlammetje erop. En dat doet mij weer eraan denken dat dat vlammetje als een soort (je mag niet op deze) rode knop (drukken) op mij werkt. Ik denk daar dus altijd van: ‘Wat zou er nou gebeuren met die truck als ik daar nou wel op druk met mijn bumpertje’.
Maar goed, u hebt een veel te drukke agenda om te lezen wat ik allemaal denk. Over tot de orde van de dag. De moraal van dit verhaal is eigenlijk dat we tegenwoordig vanuit verschillende agendastanden met elkaar praten. Iemand in de laagste versnelling stelt een doodgewone gezellige vraag aan iemand die zelfs in agendastand sinus of minus staat. Dat is namelijk het geval als je vandaag bedenkt wat je gisteren had moeten doen, bijvoorbeeld als je er vandaag achter komt dat jouw kind gisteren op een feestje had moeten zijn. Bij dat soort gesprekken krijg je allerlei miscommunicaties. “Zo die is gestressed. Laat ik die voorlopig maar even niet meer bellen”. En dan ben je dus helemaal ver van huis. Dan haakt net die ene persoon af die jou soms wat rust in de tent kan brengen en wat moed kan inpraten. En dat alles omdat je gas gaf in de verkeerde agenda versnelling.
Work hard. Live balanced. Sandra Kruijt
Gelukkig hoor je het steeds minder, maar er was een periode dat steevast op de vraag “hoe is’t” werd geantwoord met “druk” (of later “druk-druk-druk”)
Maar ik heb mijn moeder die in de tachtig loopt wel eens getracht uit te leggen wat ‘haar’ druk-druk-druk is vergeleken bij die van mij. (een beetje valse vergelijking misschien) Maar jouw insteek op de agenda versnelling is alom heel aanwezig. Zo sta je op een schoolplein om zoonlief uit te zwaaien met het idee dat deze actie om 08.30 plaats vindt, zo ben je pas om 10.00 daar mee klaar omdat de chauffeur van de bus een geheel andere invulling aan het begrip tijd geeft. Op tijd vertrekken / anticiperen op drukte / de opdrachtgever even bellen dat je te laat bent / etc.
Deze 90 minuten vertraging heeft een vervolg effect op mijn dag, zelfs op mijn week. Hoe leg je dat uit aan iemand? Door fijn alles aan een columnist te vertellen!